فقه یا حقوق؟ مسأله این است.

بسم الله الرحمن الرحیم

در این جا به برخی از محاسن رشته «فقه و مبانی حقوق اسلامی» نسبت به رشته «حقوق »اشاره می کنیم:

«اولاً» شکی وجود ندارد که بر ای تسلط بر نظام حقوقی ایران، باید بر متون فقه، اصول فقه و قواعد فقه مسلط یود.

«ثانیاً» قانون مدنی ایران به عنوان مهمترین قانون در حقوق خصوصی و قانون مجازات اسلامی به عنوان مهمترین قانون در حقوق جزایی، ترجمان فقه امامیه به زبان فارسی هستند.

«ثالثاً» به استثنای مباحث عبادی در فقه، سایر مباحث و ابواب فقهی همچون عقود و ایقاعات در سایر نظام های حقوقی به جز ایران هم مطرح است و قریب به اتفاق این مباحث اگر نگوییم همه این مباحث عقلی و منطقی می باشد.

«رابعاً» مواد ماهوی قوانین ایران غالباً ریشه فقهی دارند و مواد شکلی قوانین هم اگر تطابق فقهی نداشته باشند، تعارضی هم با فقه ندارند.

«خامساً» به دلیل وجود دروسی همچون منطق و فلسفه، قدرت استدلال ایشان به مراتب از دانشجویان حقوق بهتر است.

«سادساً» با گذراندن واحدهای درسی ادبیات عرب، صرف و نحو، عربی دانشجویان فقه بسیار قوی تر می باشد و موجب تقویت قدرت فقهی ایشان خواهد شد، چرا که زبان تخصصی فقهی، عربی است.

«سابعاً» هر دانشجوی تحصیلات تکمیلی حقوق و هر وکیل و قاضی دانش آموخته حقوق به خوبی می داند برای انجام کارهای پژوهشی و رساله کارشناسی ارشد و دکتری و تحقیقات و مقاله لا جرم  و فهم عمیق قوانین باید به سراغ منابع معتبر فقهی برود و این مهم میسر نمی شود جز با دانستن زبان تخصصی فقه که همان زبان و ادبیات عرب است.